Over onze tijd

Het is menselijk om elk onderwerp te interpreteren aan de hand van onze eigen situatie. Wat het onderwerp ook is, we betrekken het op een of andere manier op onszelf. Als Hazrat Inayat Khan ons vertelt dat er drie paden naar spirituele bereiking zijn, die van de Meester, de Heilige en de Profeet, dan vragen we onszelf natuurlijk af welk pad wij gaan, ook al vertonen we niet in het minst kwaliteiten van een van die drie paden. Als we een tekst lezen over de zeven niveaus van de hemel, maken we een snelle schatting tot welk niveau wij toegelaten zouden worden – in de veronderstelling natuurlijk dat we niet een andere kant opgaan. En als we in dit deel van Hazrat Inayat Khan’s onderricht lezen over de Wet van Actie, dat de wet die de profeten hebben gegeven gerelateerd is aan ‘de mensen uit die periode en hun specifieke evolutie’, dan is het niet verrassend dat we ons afvragen, ‘Ja, dus wat is de aard van onze evolutie nu en welke ‘wet’ zou ons gegeven kunnen zijn?’

Het gebed Salat maakt gewag van de boodschapper die komt ‘als een duif van omhoog als dharma in verval is’. Dharma is een woord dat op verschillende manieren gebruikt wordt in het Oosten. Een van de mogelijke betekenissen betreft gedragingen die overeenstemmen met de orde die leven mogelijk maakt, oftewel ‘goed leven’, met name zoals aangegeven in religieus onderricht. Door de hele geschiedenis heen hebben boodschappers en leraren aan alle mogelijke groepen raad gegeven in een vorm die begrijpelijk was voor die gemeenschap. Maar zoals ook het geluid van de puurste klok langzaam wegsterft, zo vergaat ook langzaam het effect van dat onderricht, of dharma, en de samenleving is minder en minder afgestemd op dat goddelijke ideaal.

Elke keer als de boodschap wordt gegeven, is die een antwoord op de behoefte van die tijd. Daardoor kan het een andere boodschap lijken voor sommigen; maar in werkelijkheid is het louter een verschil in de toon van de boodschap. Dat is aan de orde in de recente blog over de geboorte van Jezus, en het besef van Satan dat de methodes van de duivels bijgevolg ook zouden moeten veranderen. Het doel – en de vijand – blijven beide gelijk.

Ongetwijfeld werd Inayat Khan geconfronteerd met vele hindernissen bij zijn poging de boodschap te verspreiden, bijvoorbeeld culturele verschillen, maar wat hij herhaaldelijk noemde was het groeiende materialisme van de wereld. Hiermee bedoelde hij niet enkel een obsessie met materiële rijkdom, maar ook het daaruit voortvloeiende en wijd verbreide gebrek aan bewustzijn van de subtielere aspecten van het leven, oftewel de geest. 

Voor veel mensen moet tegenwoordig alles uit te leggen zijn in materiële termen. Dat geldt bijvoorbeeld voor de wetenschappers die proberen te ontraadselen hoe bewustzijn kan ontstaan uit de gecompliceerde gelei die we tussen onze oren hebben. Vanuit mystiek oogpunt gezien helpen de hersenen om bewustzijn op een bepaalde manier te focussen, maar bewustzijn bestond al lang voor de hersenen werden gevormd; bewustzijn is in feite eeuwig.

Welnu, als de ziekte van deze tijd materialisme is, wat kan dan de remedie zijn? We zijn verdwaald in een donker labyrint en we moeten de poort naar de wereld van het licht weer ontdekken. Die poort is natuurlijk het hart. Wanneer het hart opengaat, verandert ons begrip van het leven totaal – zoals iedereen die verliefd is je kan vertellen. En wat doet liefde ontwaken? De gewaarwording van schoonheid. En ter wille van schoonheid, streven we naar harmonie. Daartoe is ons de boodschap gegeven van liefde, harmonie en schoonheid, en gezegend inderdaad zijn zij die dit tot werkelijkheid kunnen maken in hun leven.

Vertaling Kariem Maas

Welnu, als de ziekte van deze tijd materialisme is, wat kan dan de remedie zijn? We zijn verdwaald in een donker labyrint en we moeten de poort naar de wereld van het licht weer ontdekken. Die poort is natuurlijk het hart. Wanneer het hart opengaat, verandert ons begrip van het leven totaal – zoals iedereen die verliefd is je kan vertellen. En wat doet liefde ontwaken? De gewaarwording van schoonheid. En ter wille van schoonheid, streven we naar harmonie. Daartoe is ons de boodschap gegeven van liefde, harmonie en schoonheid, en gezegend inderdaad zijn zij die dit tot werkelijkheid kunnen maken in hun leven.