Er is geen gesproken Nederlandse versie van deze podcast, maar hier is de vertaling te lezen.

Voor altijd alleen met een vriend Inner Call Podcast #135

“Wat vind je van jezelf?” Het gesprek draaide om een intrigerend, maar in sommige opzichten confronterend gezegde van Gayan Boulas : “Alleen zijn met jezelf is als samen zijn met een vriend wiens gezelschap eeuwig zal duren.” Het confronterende aan dit gezegde is – mogelijk – het idee van eeuwigheid. Wij zijn zo gewend om van het ene ding naar het andere te gaan, zo verslaafd aan nieuwigheid en verandering, een verslaving die gevoed wordt door onze materialistische cultuur, waarin elke sensatie gevolgd moet worden door een andere, nieuw en anders en nog indrukwekkender, dat het vooruitzicht om voor altijd alleen te zijn met een vriend, zelfs een heel goede vriend, ontmoedigend kan zijn. Zou onze vriendschap met onszelf die druk kunnen doorstaan?

Bovendien zijn wij vaak afhankelijk van onze contacten met anderen om onszelf te vinden – de gemiddelde mens heeft de neiging zichzelf te definiëren aan de hand van de mensen die hij kent. Als er niemand anders is, als wij de enige aanwezige zijn – zouden wij dan weten wie die persoon is? We zouden niet weten wat we met onszelf aanmoeten, zoals de uitdrukking luidt.

En dan is er nog de kwestie van onze tekortkomingen. Niemand is volmaakt, en hoe meer we ons heilige ideaal ontwikkelen, dat de essentiële basis is van het spirituele pad, hoe minder indrukwekkend ons samenraapsel van eigenaardigheden en gebreken wordt. Het gezegde suggereert toch zeker niet dat we een eeuwigheid moeten doorbrengen met het overdenken van onvolmaaktheid?

Sommigen zien in dit gezegde de hoop, of misschien de belofte, om eindelijk vrij te zijn van de irritante aanwezigheid van andere mensen. Ik zou heel gelukkig zijn als ik alleen was, zouden zij zeggen, want andere mensen zijn zo onaangenaam! Maar waar zit de onenigheid? Die zit in onszelf, niet in de andere mensen, en alleen zijn, zelfs tot in de eeuwigheid, zal het zaad van de ontevredenheid niet wegnemen.

Om een glimp op te vangen van de parel van wijsheid in dit gezegde, moeten we dus begrijpen wat bedoeld wordt met ‘zelf’. Hazrat Inayat Khan heeft het niet over het zeepbelachtige zelf dat voor een moment op de oceaan van het zijn drijft. ‘Zelf’ kan twee betekenissen hebben – de ene is het beperkte ego, en de andere is het oneindige zelf van het Enige Wezen. En wanneer de Geliefde ons zelf wordt, dan bestaat, zoals de Meester ons zegt, het zelf niet meer, of misschien wordt het wat het werkelijk is. En dat zou een vriend zijn van wiens gezelschap we voor altijd kunnen genieten.

Vertaling Kariem Maas