Er is geen gesproken Nederlandse versie van deze podcast, maar hier is de vertaling te lezen.

De Stem van de Stilte

Vanaf de dag dat we op onze eigen benen gaan staan en in de wereld beginnen te lopen, brengen vragen ons in verwarring. Sommige zijn niet ingewikkeld – zal ik de bus of de fiets nemen? Of zal ik een appel of een sinaasappel eten? Dat zijn vragen die eenvoudig worden opgelost en snel vergeten. Maar andere vragen zijn hardnekkiger. Wanneer we ze beginnen te identificeren, duiken ze overal op. “Waar is geluk?” is een voorbeeld. Van veel van onze gedragingen veronderstellen we dat ze ons gelukkig maken – en misschien geven ze ons voor het ogenblik wat licht – maar dan doet zich een of andere misstap voor, en we worstelen weer ongelukkig. We proberen ander gedrag, maar hetzelfde frustrerende patroon herhaalt zich, en onze teleurstelling wordt een chronische aandoening.

Een soortgelijke blijvende vraag zou kunnen zijn “wie ben ik? Veel van wat we zeggen en doen wordt verondersteld onze identiteit tot uitdrukking te brengen. We labelen onszelf met onze activiteiten en onze voorkeuren – en toch voelen sommige mensen, hoeveel labels ze ook proberen, zich rusteloos, onbevredigd; de vraag lijkt onbeantwoord.

Op welke manier we deze diepe puzzels voor onszelf ook formuleren, het zijn wel de vragen die er toe doen, want zolang we ze niet oplossen, voelen we ons als een vis op het droge, ongerust, ongemakkelijk, hulpeloos in een omgeving die we niet begrijpen.

In de Gayan Alapas vinden we het gezegde dat “God het antwoord is op elke vraag,” en dat moet zeker waar zijn, want God is alles en alwetend. Maar als we God nog niet hebben ‘gevonden’, als werkelijkheid en niet als concept, als ons Goddelijk Ideaal nog geen levende aanwezigheid is, dan helpt dit ons niet bij onze diepgevoelde behoefte.

Een oplossing voor het vragenraadsel zou dus zijn, al je aandacht hierop te richten, al je leven, je adem en je geest erop te richten om het goddelijke een aanwezig deel van je bewustzijn te maken, want op deze manier zullen alle andere vragen worden opgelost. Zij die deze weg volgen zullen zeker gezegend worden. Een andere weg naar boven, die onvermijdelijk naar dezelfde top leidt, zou gevonden kunnen worden in dit gezegde van Gayan Boulas : “Het antwoord is in de vraag; een vraag heeft geen bestaan zonder een antwoord.” Dit zegt ons dat als we een rusteloosheid of een behoefte voelen, we op zoek zijn naar iets dat we al kennen; we kunnen geen gebrek voelen aan iets waarvan we ons niet bewust zijn. We zoeken geluk, zegt de soefileer ons, omdat geluk onze eigen natuur is, en we hebben het uit het oog verloren. Of als we naar vrede verlangen, komt dat omdat onze ziel een straal is van de goddelijke Geest die zelf vrede is, en de activiteit van de wereld leidt ons af van deze kennis. Met andere woorden, als we ons bewust zijn van de vraag, moeten we ook het antwoord in ons hebben. En hoe vinden we het? Door alles weg te gooien wat niet aan de behoefte beantwoordt. Als we standvastig alle rommel van concepten, vooroordelen, veronderstellingen en etiketten die we in ons bewustzijn meedragen, verwerpen, zullen we van binnen een prachtige, transcendente stilte beginnen te ervaren. Als we ook ons kleine zelf verwerpen, zullen we daar in de stilte de antwoorden vinden waarnaar we op zoek waren.

Dat moet de oorsprong zijn van dit gezegde van Hazrat Inayat Khan, uit Nirtan Gamakas: “Mensen stellen me vaak vragen die ik niet goed met woorden kan beantwoorden, en het maakt me verdrietig te denken dat ze niet in staat zijn de stem van mijn stilte te horen.”

Vertaling Kariem Maas