Voornemens en het belang van oprechtheid

Wat is een voornemen?

Misschien kwam de vraag op omdat we een pelgrimstocht maakten naar een plaats die veel mensen als heilig beschouwen. Tijdens zo’n reis kan je jezelf afvragen: “Wat hoop ik te bereiken door deze inspanning? Wat neem ik me voor?” En omdat de onzichtbare wereld van het heilige altijd mysterieus is, kan je je ook afvragen: “Bestaat er een verbinding tussen mijn voornemen en de gevolgen van wat ik doe?” Bij spirituele aangelegenheden zien we niet dezelfde duidelijke keten van oorzaak en gevolg die we in de uiterlijke wereld zouden kunnen vinden.

Voornemens komen niet altijd ten uitvoer in de zichtbare wereld. Hazrat Inayat Khan geeft het voorbeeld van iemand die naar buiten gaat met het voornemen om een wandeling in het park te maken. Onderweg ontmoet hij een kennis en belandt hij in het huis van zijn vriend om thee te drinken. “Alle manifestaties worden voortgebracht door de twee krachten van toevalligheid en voornemen”, zegt hij. Zelfs met een helder omschreven voornemen kan er iets onverwachts tussenkomen zodat we niet bereiken waar we op uit waren. Een handeling met goede bedoelingen kan soms iets teweegbrengen wat rampzalig blijkt te zijn en omgekeerd kan een egoïstisch voornemen – schijnbaar – geen kwaad doen. Alleen degene aan wie Hazrat Inayat refereert als de “master-mind“, kan een voornemen zo helder en krachtig vasthouden dat de kracht van toevalligheid hem er niet vanaf zal brengen.

Als het om spirituele zaken gaat en ervan uitgaande dat we nog geen master-minds zijn, kan het heel lastig zijn om ons voornemen goed te omschrijven. Je kan een pelgrimstocht maken of je gedisciplineerd bezig houden met allerlei spirituele oefeningen omdat je bijvoorbeeld zo van een ziekte hoopt te genezen of een of ander probleem in het leven hoopt op te lossen. Maar als ons voornemen algemeen van aard is, om het bijvoorbeeld spiritueler te maken (wat dat ook moge betekenen), dan tasten we eigenlijk blindelings in het duister, hopend dat we de hand kunnen leggen op iets waarvan we geen idee hebben.

Hoe onnauwkeurig ons voornemen ook is, het zal altijd een weerspiegeling zijn van ons ideaal, hoe vaag ook. We kunnen ons ideaal allerlei verschillende namen geven, zoals Waarheid of God of Vrede of Geluk, maar alles wat we ons voornemen zal op een of andere manier een beeld geven van het ideaal zoals wij het zien. Daarom brengen we als we een voornemen proberen uit te voeren, ons ideaal tot leven. Wat we ook maar aan energie stoppen in het tot realiteit maken van ons ideaal, het zal onontkoombaar resultaat hebben.

Als dat gevolg niet zichtbaar is in deze vergankelijke wereld van manifestatie, dan zal het op een dag zichtbaar worden in het innerlijke leven dat helder wordt als de sluier van het lichaam wegvalt. Onze herhaalde pogingen en voornemens vormen een soort netwerk in het bewustzijn, en onvervulde verlangens en voornemens zijn verborgen mogelijkheden. Zoals Mahmoud Shabistari zegt:
“Alle mogelijkheden uit het huis van deze wereld
zullen plotseling tot manifestatie komen in de Volgende Wereld.”

Daarom is het belangrijk om ervoor te zorgen dat ons voornemen oprecht is. Voor een ego is het een fluitje van een cent om een goed voornemen te kapen. We wensen iemand te helpen, maar we willen ook dat dat gezien wordt. We willen ernstig bidden maar willen onszelf er tegelijkertijd van overtuigen dat we vroom zijn. In zulke gevallen proberen we twee heren te dienen, iets waarvan Jezus zei dat dat onmogelijk is. Sterker nog, als je gemengde motieven hebt, met andere woorden, als we niet oprecht handelen, dan zal de onafwendbare openbaring waar Shabistari het over heeft, niet iets zijn om naar uit te kijken.

Op ons spirituele pad zijn voornemens dus van groot belang, maar oprechtheid van die voornemens is nog belangrijker.

Vertaling Irene Lennings