Luister naar de stilte

We betreden het spirituele pad vanwege een roeping, een roep van binnen. Als we die roep goed begrepen, zou die ons met hoop vervullen, tot aan extase toe, zoals de dronkaard die de goot uitdanste omdat de koning zijn naam wist. Paradoxaal genoeg maakt de roep ons rusteloos, ontevreden en ongelukkig. Wees deze ontevredenheid dankbaar; zonder deze zouden we doorsluimeren, verloren in dromen die betekenisloos zijn wanneer ten langen leste bewustzijn oprijst uit zijn aardse graf.

Zolang we uitwendige omstandigheden de schuld geven van ons ongeluk, zijn de deuren naar het innerlijk leven nog niet geopend. De stem roept ons, maar we weten niet vanwaar die komt; daarom kijken we naar wat ons bekend is, en denken dat meer bezit, meer status of meer vrije tijd ons ongemak zal wegmasseren. Maar uitwendige omstandigheden veranderen; de uiterlijke wereld biedt geen blijvende voldoening. Zelfs als we, op de een of andere manier, ons zouden kunnen verzekeren van een leven dat in alle opzichten aangenaam is, komt het uur dat we deze aarde moeten verlaten en zou ons ‘geluk’ gebroken worden. Werkelijk en blijvend geluk kan alleen van binnen gevonden worden, in de innerlijke wereld.

Ooit kwam een bekende soefi naar een stad om een lezing te geven. Een vrouw die kwam luisteren zei na afloop: ‘U heeft de kunst van het spreken tot perfectie gebracht. Heeft u ook de kunst van de stilte geperfectioneerd?’ Deze woorden troffen de soefi zo diep dat hij vanaf dat moment het spreken eraan gaf.

Hebben wij de kunst van de stilte geleerd? Wat ons weghoudt van het kennen van de innerlijke werkelijkheid is het voortdurende geklets van ons verstand en het onophoudelijke gebabbel van emoties, allemaal tot schuim opgeklopt door het ego. Wie kan, te midden van zulke turbulentie, de subtiele, stille muziek horen van de levenszee?

Stilte wordt niet alleen geleerd door de lippen te sluiten, maar door de stem tot zwijgen te brengen die druk in de weer is om alles door te geven aan de lege troon van de denkbeeldige koning ‘Ik’. De soefi’s hebben gezegd dat, om verder te komen op het spirituele pad, de moeried voor de Geest van Leiding moet zijn als een lijk dat gewassen wordt voor de begrafenis. Laat Leiding je dan reinigen van je analyses, je agenda’s, je maatstaven en je aanspraken. Wees stil, opdat je mag horen wat aangeboden wordt. Wees leeg, opdat je gevuld mag worden.

Vertaald door Kariem Maas