Er is geen gesproken Nederlandse versie van deze podcast, maar hier is de vertaling te lezen.

Muzikaliteit

Hazrat Inayat Khan heeft in verschillende lezingen gesproken over de noodzaak van religie, hoewel zoals hij zelf toegaf, het geloof in God tegenwoordig verdwenen is door materialisme. Hij zei dat de behoefte aan religie nu groter is dan ooit, en om ons te helpen heeft hij, met respect voor de waarheid en waardigheid van alle tradities, de ceremonie van de Universele Eredienst gegeven. Maar in een andere lezing geeft hij een andere visie, en vertelt hij ons dat “muziek en haar filosofie de religie van de wereld zullen worden”. Aangezien vrijwel iedereen naar muziek luistert, en we zorgvuldig muziek kiezen om belangrijke momenten in ons leven te markeren, en omdat veel mensen hartstochtelijke aanhangers zijn van een of andere muziekvorm, lijkt dit een aantrekkelijk vooruitzicht – maar wat betekent het?

Als muziek de ‘religie van de wereld’ zou worden, hoe zou het leven er dan uitzien? Laten we eerst eens kijken naar het onderscheid tussen wat Hazrat Inayat echte of door de ziel gemaakte muziek noemt en door de mens gemaakte muziek. De eerste soort komt uit de goddelijke bron, uit de harmonie van de ziel, terwijl de tweede gemaakt is voor menselijke doeleinden of zelfs voor marketing, zoals het opwekken van patriottische gevoelens of vermaak. Dit is niet om door de mens gemaakte muziek te veroordelen; volgens onze evolutie moet ieder vrij zijn om de ene of de andere vorm te volgen, naar eigen keuze, maar hoe echter de muziek, hoe verheffender zij zal zijn.

De schoonheid van echte muziek is als die van de natuur en spreekt iedereen aan, ongeacht cultuur of geloof. Muziek die voortkomt uit de harmonie van de ziel kan harmonie brengen in de wereld. Maar net zo belangrijk is dat de studie van muziek ons muzikaal kan maken. Muziek is gebaseerd op bepaalde grondbeginselen zoals ritme, toon, timbre en harmonie. Hoe meer we ons deze beginselen eigen maken, hoe meer we ontdekken dat ze ook van toepassing zijn op de kunst van de persoonlijkheid – we nemen ze in acht, of doen dat niet, bij elke gedachte, woord en daad. Bijvoorbeeld, een noot moet harmoniëren met de andere noten in een compositie; een verkeerde noot zal ons storen, zelfs als wij de toonladder niet kennen, en op dezelfde manier moet een woord of een daad harmoniëren met het wezen van de persoon zowel als met zijn omgeving. Wanneer wij dit beginnen in te zien, zien wij dat wij de beginselen van harmonie vaak verwaarlozen. Of denk aan de wetten van het ritme: een muzieknoot moet op het juiste ritmische moment komen, en in de kunst van de persoonlijkheid zal het ritme bedorven worden als wij een woord zeggen op het verkeerde moment, zelfs een juist woord met de juiste toon.

Stel je je dan eens een wereld voor waarin het als een heilige plicht zou worden beschouwd om harmonie en de regels van toon en ritme in acht te nemen, niet alleen in onze daden en woorden, maar zelfs in onze gedachten en gevoelens. Misschien zouden we kunnen zeggen dat ieder mens zich in die wereld thuis zou voelen. Consideratie zou de norm zijn. We zouden de lucht van vriendelijkheid inademen, en onze harten zouden gewassen worden met schoonheid.

Vertaling Kariem Maas