Er is geen gesproken Nederlandse versie van deze podcast, maar hier is de vertaling te lezen.

Over Gebroken Harten Audio 139

Soefisme betreft, zoals iedereen weet, helemaal het hart. In de lezingen die gebundeld zijn als de Religieuze Gatheka’s, beschreef Hazrat Inayat Khan talloze keren soefisme als ‘de religie van het hart’, en onder de volgelingen van het soefisme is er inderdaad een religieus respect voor het beeld van het gevleugelde hart. Harten met vleugels vind je overal om ons heen, op sieraden, boeken, kandelaars en social media stickers, om nog maar te zwijgen van t-shirts en sjaals, notitieblokjes, wenskaarten en koffiemokken – sommige compleet met de ster en de maansikkel die deel uitmaken van het soefi-symbool.

Als het hart zo centraal staat op ons pad, dan zijn we misschien verbijsterd als we deze zin lezen uit de Nirtan van Inayat Khan, de Boulas: “De werkelijkheid ontvouwt zich met het breken van het hart.” De gedachte lijkt te suggereren dat het hart ons in de weg staat als we proberen het doel van de Waarheid te bereiken. Als de werkelijkheid alleen verschijnt wanneer het hart gebroken is, waarom zouden we dan zoveel belang hechten aan wat een obstakel lijkt te zijn?

Deze vraag staat centraal in de hele spirituele zoektocht, en verdient onze aandacht. Om dit goed te begrijpen, moeten we in gedachten houden dat het spirituele pad niet een simpele lijn is van het ene punt naar het andere. We spreken van een spiritueel pad niet omdat we reizen door meer en meer spiritueel gebied, maar omdat we ernaar streven het levenspad te bewandelen – waar dat ons ook brengt – op een spirituele manier. Als we reizen, zit de transformatie niet in onze omgeving, maar in onze manier van kijken, wat betekent dat de transformatie in onszelf zit.

Om deze weg te betreden, moeten we eerst in onszelf een ideaal vinden. In het begin is dat waarschijnlijk onduidelijk, maar vervolgens wordt het duidelijker en helpt het ons om ons te oriënteren, en richt het onze aspiratie. En als het werkelijk als ideaal moet dienen, moet het stevig in het hart verankerd zijn, want een mentaal concept zal ons niet door de moeilijkheden loodsen die op onze weg komen. Misschien is dit waar Jezus naar verwees toen hij sprak over zaad dat op de rotsen viel – het zaad ontkiemt, maar als het niet geworteld is in zachte aarde, met andere woorden als het hart hard is, als een rots, dan zal, als de felle zon komt, de plant verdorren, en zijn groene belofte zal snel worden vergeten.

Daarom werkt de zoeker voortdurend om de conditie van het hart te verbeteren, om het te verzachten, te zuiveren, om het ontvankelijker te maken voor de fijne vibraties van liefde, harmonie en schoonheid – in andere woorden om het hart te vullen met het ideaal. Stel je een hart voor dat zo toegewijd is dat het alleen het ideaal bevat, en niets anders.

Ons ideaal kan echter nooit gelijk zijn aan de Werkelijkheid, want de Waarheid gaat alle namen en vormen te boven – is veel groter dan een individu kan omvatten. Om een glimp van de Waarheid op te vangen moeten we verder gaan, voorbij ons ideaal, het ideaal waarin we alles van onszelf hebben geïnvesteerd – en dat is de onverwachte zegen in het breken van het hart. Daarom staat er in Gayan Boulas: “Het ideaal is het middel, maar het breken ervan is het doel.”

Op ieders weg van het leven regent het moeilijkheden als hagelstenen; niemand is er immuun voor. Sommige slagen ketsen gewoon af zonder veel schade aan te richten, maar sommige zijn voltreffers – we lijden. En het is in het moment dat ons hart breekt, dat we de schat kunnen zien die verborgen werd door ons ideaal. Misschien is dat wat bedoeld wordt met deze zin uit Nirtan Gamakas: “Als de schelp van mijn hart breekt, worden er parels rondgestrooid.”

Vertaling Kariem Maas