Waar is de perfectie?

Voortdurend sijgen en dalen de golven van het leven. We worden opgetild tot aan de hemel en vallen dan weer in de diepte. Op de momenten dat we vallen, voelen we spijt – waarom konden we niet blijven zoals we waren, een beetje dichter bij de zon, verwarmd door haar stralen haar uitstraling weerspiegelend? En als we iets gehoord hebben over de perfectie van liefde, harmonie en schoonheid zullen we ons afvragen: ‘Waar is de perfectie in dit verlies? Waar is de schoonheid in dit verdriet waardoor mijn licht duisternis is geworden?’

Perfectie betekent dat er niets ontbreekt, maar hoe meer we nadenken over perfectie, hoe meer we onze blik moeten verbreden om haar waar te nemen. Een edelsteen kan bijvoorbeeld hoogst artistiek bewerkt en gepolijst zijn en in een sieraad gezet maar zonder een persoon die het sieraad draagt en iemand om te waarderen hoe de edelsteen de schoonheid van de drager accentueert, blijft het onvolledig. Op dezelfde manier kan een muziekstuk perfect gecomponeerd zijn, maar als er geen zanger is om het te interpreteren en geen publiek om het te waarderen, blijft de perfectie onvervuld.

Daarom is bij een beperkt blikveld perfectie misschien niet gemakkelijk te herkennen. In het leven van een individu kunnen er vele momenten zijn die ‘onvolmaakt’ lijken. Alleen als we in staat zijn om het hele leven in één oogopslag te nemen, kunnen we de perfectie ervan herkennen. 

Vertaling Kariem Maas