Er is geen gesproken Nederlandse versie van deze podcast, maar hier is de vertaling te lezen.

Op zoek naar Gerechtigheid

Wanneer we het over spirituele zaken hebben, is de moeilijkheid in zo’n gesprek vaak hoe we liefde, harmonie en schoonheid – goddelijke kwaliteiten die alles doordringend en onmiskenbaar zouden moeten zijn, waar iedereen naar verlangt – kunnen vinden in de wanordelijke wereld om ons heen. Ja, er zijn verbazingwekkende, inspirerende vonken van het goddelijke, wanneer we bijvoorbeeld de volmaakte vingers en tenen van een baby zien, of de roep van een vogel horen als de dageraad nadert, of wanneer een vriend met stille hand steun biedt in onze problemen – maar er zijn ook ontelbare voorbeelden van wreedheid, egoïsme en onrechtvaardigheid. Deze kunnen als doornen in ons hart steken en ons, als we niet op onze hoede zijn, doen twijfelen aan de realiteit van de spirituele waarheid.

Het symbool van rechtvaardigheid is de weegschaal, het oude instrument met twee schalen die aan een horizontale balk hangen, waarmee we gewichten kunnen vergelijken – maar terwijl het mogelijk is om een zak rijst of maïs te af te meten en tevreden te zijn met het resultaat, is het niet zo gemakkelijk om woorden of daden, of houdingen te wegen. Ieder ziet deze vanuit zijn eigen gezichtspunt, en als we de reden voor een handeling niet kennen, kunnen we die gemakkelijk verkeerd beoordelen. Een kind kan de handelingen van een ouder niet altijd begrijpen, en kan tot tranen toe klagen dat een beslissing van de ouders oneerlijk is. Jaren later kan datzelfde kind, nu met meer ervaring en eigen kinderen, zichzelf dezelfde regel zien opleggen.

Bovendien heeft onevenwichtigheid haar doel in het leven. De eenvoudige handeling van het voorwaarts lopen komt voort uit onevenwichtigheid; we vallen voortdurend voorover en vangen onszelf op. Wij doen dat zo automatisch en zo gracieus dat wij ons er niet van bewust zijn dat het de instabiliteit is die ons in staat stelt door een kamer te lopen.

Wanneer we het over rechtvaardigheid hebben, kan het helpen om twee gedachten in gedachten te houden. De ene is dat we, om rechtvaardigheid te zoeken, eerst rechtvaardigheid in onszelf moeten vinden. Hoe kunnen we verwachten dat anderen rechtvaardig zijn als we die kwaliteit niet in ons eigen karakter hebben ontwikkeld? Zij die de uitdaging aangaan, ontdekken dat het niet gemakkelijk is om echt rechtvaardig te zijn. Bovendien is er geen eindstreep te halen; we kunnen nooit achterover leunen en zeggen: “Ziezo, mijn werk is gedaan – nu ben ik rechtvaardig!”

De tweede gedachte is deze: hoe meer we over het leven te weten komen, hoe meer we het lijden van onze naasten voelen, en zonder twijfel moeten we doen wat we kunnen om de ellende van de wereld te verlichten. Het is echter een illusie te denken dat de oplossing ligt in een of andere goddelijke bliksemflits van boven die alle onrecht zal uitwissen. Onrechtvaardigheid is een vorm van ongelijkheid, en als het mogelijk zou zijn ongelijkheid uit de manifestatie te verwijderen, zou een gevolg zijn dat de individualiteit wordt weggevaagd – en dat is een aspect van de schepping waaraan de meesten van ons zeer gehecht zijn.

Vertaling Kariem Maas