Er is geen gesproken Nederlandse versie van deze podcast, maar hier is de vertaling te lezen.

Stilte leren Audio 138

Als je iets wilt horen, moet je leren stil te zijn. Dat was een conclusie van een recent gesprek over de prachtige zin uit de Natuurmeditaties:
Mijn hart is afgestemd op de rust
die de stilte van de natuur bezielt.
(Tussen haakjes, als je met deze meditatie wilt werken, zoek dan een plek in de natuur waar je niet gestoord wordt, plaats het eerste deel van de zin op je inademing, en het tweede deel op je uitademing. Blijf zo lang mogelijk zitten, en laat de ademhaling en de contemplatie hun werk doen).

Een stil hart zou van bijzonder belang moeten zijn voor iemand die het spirituele pad bewandelt, aangezien het gebed Khatoem ons vertelt dat de goddelijke stem “voortdurend van binnenuit komt”, en dat het door het open hart is dat het kan worden gehoord. Als wij die stem kunnen leren horen, zou dat, naast andere zegeningen, een remedie zijn tegen de kwaal van een bevroren hart, de ziekte die nu zo algemeen is dat zij een natuurlijke toestand lijkt te zijn.

We kunnen ons echter afvragen wat ‘de stilte van de natuur’ zou kunnen zijn. Als we ergens gaan zitten, ver weg van het lawaai van de mensheid – in het bos of bij een beekje, aan de kust of misschien op de helling van een berg met een mooi uitzicht op de verre horizon, en dan aandachtig luisteren, wat zullen we dan vinden? Het zuchten of brullen van de wind, het lachen en klotsen van het water, het tjilpen van vogels, het zoemen en gonzen van insecten, en talloze andere verleidelijke en soms geheimzinnige geluiden. Er zal nooit een moment zijn van wat wetenschappelijk “stilte” genoemd zou kunnen worden, want de natuur is altijd in beweging.

En toch, hoe meer we luisteren, hoe stiller we worden, zowel naar buiten toe als naar binnen toe. Waarom? Misschien is een deel van het antwoord dat de natuur zelf luistert. De stad is lawaaierig omdat de mensheid voortdurend kwebbelt en zelfs schreeuwt; we voelen ons gedwongen lawaai te maken, hoe meer hoe beter. Veel mensen zetten, als ze alleen thuis zijn, muziek of een televisieprogramma aan om de leegte op te vullen, want in ons dagelijks leven lijkt stilte ongemakkelijk armzalig en ‘onnatuurlijk’. Wanneer we echter onze door de mens gemaakte herrie achter ons laten, komen we in een ander ritme, een ritme waarin activiteit in evenwicht wordt gehouden door stilte, en expressie wordt omgeven door ontvangst.

In zo’n omgeving worden we ook luisteraars, zoals het mos en de bomen en de bergen, en natuurlijk betekent de daad van het luisteren dat we ons eigen geluid opschorten, dat we de gewoonte van het lawaai loslaten. Dat is de stilte die de natuur bezielt.

We zouden onszelf – en de wereld om ons heen – geen beter geschenk kunnen geven dan deze stilte te leren kennen. Het is echt de remedie – of de wortel van de remedie – tegen alles wat ons kwelt, en tegen alle disharmonie tussen de door de mens gemaakte wereld en de natuurlijke wereld.

Probeer het – zet deze podcast uit – hij is toch afgelopen – en voel hoe de stilte zich om je heen verspreidt.

Vertaling Kariem Maas